Crear o teu camiño

En “Más estraño que la ficción”, o director confronta dúas das posturas que máis se veñen debatendo no último século. Hai un destino que fai que a nosa vida estea escrita, ou pola contra, somos nós os que escribimos a nosa propia vida coas accións que realizamos. Para conseguilo, o director emprega un fío narrativo moi orixinal no que a escritora fai representa o papel de demiúrgo que escribe o destino do personaxe principal, sen que el o sepa.
O personaxe principal resulta a perfecta metáfora do destino escrito (un axente de facenda, como noutras ocasións foron representadas personaxes semellantes en axentes de seguros, peritos, etc.) personaxes que levan unha vida totalmente rutineira e que non fan nada fora do normal.
É na representación desta rutina, onde a infografía cobra un papel importante, pois nas accións que ‘o longo dos días repite Harold Crik, aparecen sobreimpresionadas con liñas e cifras as cousas que el está facendo ou vai facer.
O momento que cambia o devir da película, prodúcese no momento no que Harold comeza a escoitar o que pensa o seu “destino” (a escritora). Entón comeza unha busca incansable por intentar remediar o seu destino, no que acaba morrendo. Para iso recorre a un escritor que na película cumpre un papel moi orixinal de “psicólogo”, que lle da pistas sobre o que debe facer. A busca de Harold preséntase case coma unha aventura heroica, onde o personaxe inicia unha busca para encontrarse de fronte co seu destino (a escritora), o que representa unha gran metáfora.
Unha vez a encontra, momento estraño se pensamos que o personaxe dunha novela preséntase na casa da súa escritora, a historia fai reflexionar a escritora e prodúcelle un cambio de opinión, que se debe entender como que o personaxe conseguiu darse conta a tempo para tomar o control da súa propia vida, para non deixala en mans do destino.

Jorge Lema Pombo